Βρίζοντας ασύστολα και πολεμώντας...(Γεώργιος Καραϊσκάκης)

Βρίζοντας ασύστολα και πολεμώντας...(Γεώργιος Καραϊσκάκης)...πολεμώντας να λευτερώσουν αυτά τα τόπια τα σημερινά που οι σύγχρονοι ''ήρωες'' ξεπουλούν στα κάθε είδους μνημόνια που υπογράφουν , υπογράφωντας συγχρόνως και την καταδίκη του Λαού μας...Σκληρή, απλή, γενναία και αυθόρμητοι γλώσσα γενναίων και ασυμβίβαστων ηρώων...

Αφού ο Ρεσίτ πασά εδάμασε τον Αλή, ζήτησε από τον Καραϊσκάκη να πάει στα Τρίκαλα να τον γνωρίσει. Ο Καραϊσκάκης του απάντησε έμμετρα στα ''γαλλικά'':

«Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί,

λέγεις να προσκυνήσω.

Κι εγώ πασά μου ρώτησα τον μπούτζ@ν μου

τον ίδιον κι αυτός μου αποκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω, κι αν έλθεις κατ’ επάνω μου,

ευθύς να πολεμήσω

Κατά τις τελευταίες ώρες, μετά τον τραυματισμό του, ο Καραϊσκάκης:«Ξέρω τον αίτιο κι αν ζήσω του παίρνω το χάκι (εκδίκηση), ειδέ και πεθάνω ας μου κλ@σει τον πούτζ@ κι αυτός! Τι κέρδισε;»

 

 

Ο Καραϊσκάκης όταν ήταν άρρωστος προκειμένου να διαπιστώσει τις ιατρικές ικανότητες ενός Ευρωπαίου ιατρού, μέσα στο κρεβάτι του έβαλε ένα από τα παλικαριά του , αυτό λοιπόν έδωσε το χέρι του για να πάρει τον σφυγμό ο ιατρός, ο οποίος μετά από πολύ περίσκεψη έβγαλε την διάγνωση
- Οι δυνάμεις σου στρατηγέ πέσανε πολύ.
Τότε τίναξε τα σκεπάσματα και ο γιατρός έμεινε ξερός βλέποντας το χέρι του παλικαριού
- Ο πούτζ@ς μου έπεσε ωρέ κι όχι οι δυνάμεις μου.

Το 1823 ο Καραϊσκάκης λέει στον απεσταλμένο του αρχηγού του στρατεύματος των Τρικάλων Σιλιχτάρ Μπόδα:
«Έλα, σκ@τότουρκε... έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους έλα ν' ακούσεις τα κερατά σας, -γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κερατάδες... Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε "από ημάς" συνθήκην με "έναν" κοντζιά σκ@το-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάν@...!!

Καραϊσκάκης στην πρόταση συμφιλίωσης που του στέλνει στα 1824 με επιστολή ο οπλαρχηγός της Ρούμελης Ν. Στορνάρης του γράφει:
«Γενναιότατε αδελφέ καπ. Νικόλα, ...είδα όσα με γράφεις. Έχει και τουμπλέκια [τουρκικά όργανα του ιππικού] ο πούτζ@ς μου, έχει και τρουμπέτες [ελληνικά όργανα]. Όποια θέλω από τα δυο θα μεταχειρισθώ...». Η ανταπάντηση ήρθε στο ίδιο κλίμα: «Επειδή έχεις και τουμπλέκια και τρουμπέτες βάστα, λοιπόν, διότι ο πούτζ@ς μας και με τουμπλέκια και με τρουμπέτες θέλει σε κυνηγήσει...».

Μια Τουρκοπούλα από την Τρίπολη μετά την κατάληψη της πόλης έμεινε μόνη την πήρε λοιπόν ο Καραϊσκάκης την βάφτισε Μαρία και την είχε στο στρατόπεδο του ψυχοκόρη. Η Μαρία ντύθηκε αγόρι με φουστανέλα και την φώναζαν Ζαφείρη, έτσι για να μη σκανταλίζει, ήταν το αίσθημα του χωρίς έρωτα, η ορτινάτζα του, που του στάθηκε μέχρι τον θάνατό του.
Όταν λοιπόν όταν επισκέφτηκε την γυναίκα του στον Κάλαμο το νησάκι που είχε ασφαλίσει την φαμελιά του είχε μαζί του και τον Ζαφείρη. Η καπετάνισσα την τσίλιαρε και κατάλαβε ότι ήταν γυναίκα, το είδε αυτό ο Καραϊσκάκης και της λέει «Έγνοια σου μωρή , μη μου χολιάζεις έχω και για σένα...» Μετά από επτά μήνες γεννήθηκε ο γιος του ο Σταύρος.