Northern Lights...

νίπτεις τας χείρας σου,

ΟΚ, κάποιος θα έλουζε

τα βλέφαρά σου...

μίλα στα νέφη,

ίσως μεσολαβήσουν

για Συνάντηση...

ξάφνου μοίρασες

τις ανάσες πάνω μου,

μετά στον άλλοn...

δειλό άγγιγμα,

πιστοποίησες ξανά

την απουσία...

ατέλειωτο μπλε,

απέραντο...και πως το

αντέχεις βλέμμα;

το τραύμα ζεστό,

δεν κρύωσε, ούτε απ'

τ΄ αγκάλιασμα...

φίλα τ΄άστρα,

ίσως κάτι αρπάξω

κι εγώ... ίσως...

ένοχος τρόπος

να ξοδεύεις τα λόγια.

Με κάνουν φτωχό...

ένοχος τρόπος

να ξοδεύεις τα χάδια.

Ζηλεύω πολύ...

ατέλειωτη νιότη

εμπειρίες γυρεύεις,

δεν μοιράστηκες...

στο σύμπαν όρκους

αστρόσκονες χαρίζεις.

Ξύπνησα ξανά...

(© dimitriszampras, Δεκέμβρης 2018)