«200 Χρόνια από την Επανάσταση του 1821...»

 

.«...Ο μπαρουτοκαπνισμένος οπλαρχηγός Αναγνωσταράς, για παράδειγμα, είχε σκοτωθεί το 1825 υπερασπιζόμενος τη Σφακτηρία. Ο ξακουστός Οδυσσέας Ανδρούτσος φυλακίστηκε το 1825 στην Ακρόπολη των Αθηνών κατηγορούμενος για συνεργασία με τους Τούρκους, όπου και δολοφονήθηκε από τα τσιράκια του παλιού πρωτοπαλίκαρού του Γιάννη Γκούρα πριν προλάβει να περάσει από δίκη. Ο αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης λαβώθηκε από βόλι το απόγευμα της 22ας Απριλίου 1927 στην καταστροφική για το έθνος Μάχη του Αναλάτου και πέθανε την επομένη στο στρατόπεδό του στο Κερατσίνι, κάνοντας τον Κολοκοτρώνη να κλάψει σαν παιδί.

Η Λασκαρίνα «Μπουμπουλίνα» Πινότση βρήκε τραγικό θάνατο στις Σπέτσες από χέρι Έλληνα και όχι Τούρκου: ο μικρότερος γιος της είχε κλεφτεί με μια αρχοντοπούλα του νησιού και οι εξαγριωμένοι συγγενείς της πυροβόλησαν τη μάνα του «δράστη» στο κεφάλι.

Στη φυλακή ρίχτηκε και ο οπλαρχηγός ήρωας Νικηταράς, για μια φανταστική συνωμοσία κατά του Όθωνα το 1839, πέρασε 1,5 χρόνο στη φυλακή με φριχτά βασανιστήρια. Βλέποντας τον όταν βγήκε με ματωμένα ρούχα από τα φριχτά βασανιστήρια και όταν τον αντίκρυσε η κόρη του, κλαίγοντας μη μπορώντας να αντέξει του είπε «...πόσο του πάνε τα κόκκινα...». Πάντως του δόθηκε από την εξουσία « νόμιμη άδεια επετείας...», Στη φυλακή ρίχτηκε και ο Νικηταράς, για μια φανταστική συνωμοσία κατά του Όθωνα το 1839 αυτός, όπου πέρασε 1,5 χρόνο με φριχτά βασανιστήρια. Πάντα μαζί , ενωμένοι , και αγωνιστές...όχι βρε ζαγάρια...δεν ήταν έτσι...Η ιστορία μία είναι...δεν τη γράφουμε κατά πώς βολεύει την εξουσία των λίγων...έλεος !!! Πάμε: Στη φυλακή ρίχτηκε και ο Νικηταράς, για μια φανταστική συνωμοσία κατά του Όθωνα το 1839 αυτός, όπου πέρασε 1,5 χρόνο με φριχτά βασανιστήρια. Και αντί για τιμητική σύνταξη ως αγωνιστής του έθνους, έλαβε όταν βγήκε άδεια… επαιτείας.Ο «Γέρος του Μοριά» διαφώνησε με τη βαυαρική αντιβασιλεία και ρίχτηκε στη φυλακή...Από τη φυλακή πέρασε και ο μεγάλος οπλαρχηγός του 1821, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Από τη «στενή» δεν γλίτωσε ούτε ο Μακρυγιάννης, που έζησε αναρίθμητες και εξόχως τραγικές περιπέτειες στα μετεπαναστατικά χρόνια. Ήταν πάντα απέναντι σε όλους, μια στον Καποδίστρια και μια στον Όθωνα. Ο βασιλιάς τον έκανε τελικά ταγματάρχη, ο οπλαρχηγός οργάνωσε όμως μια αντιμοναρχική συνωμοσία εναντίον του και το 1853 πέρασε από στρατοδικείο. Καταδικάστηκε σε θάνατο, η ποινή του μετατράπηκε κατόπιν σε ισόβια. Φυλακή δίπλα στον Κολοκοτρώνη, επειδή αναμείχθηκαν στο κλίμα πόλωσης μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, έκαναν και ο Κίτσος Τζαβέλας και ο Πλαπούτας. Μαντώ Μαυρογένους: Ήταν οι γείτονες αυτοί που της έφερναν ένα πιάτο φαΐ στα τελευταία 15 χρόνια της ζωής της, καθώς η λαμπρή αρχοντοπούλα που με την αυταπάρνησή της συγκλόνιζε άλλοτε όλο τον γνωστό κόσμο ήταν πια σκιά του ένδοξου εαυτού της…»